Gemiddelde leestijd: 6 minuten

Deze week was relatief rustig. Zoals je vorige week kon lezen, hebben we dolfijnen bekeken. En moesten we nog even wat administratief geneuzel afhandelen. (Zonder visa ergens blijven is niet echt een goed idee.)

Dolfijn(en)

Afgelopen donderdag was het dan zo ver. Voor het eerst in mijn leven zag ik wilde dolfijnen. Uiteraard had ik al wel eens eerder een dolfijn gezien. Niet zo heel vaak, maar onder andere als kind in het Dolfinarium. (En misschien nog in een andere dierentuin, al weet ik zo niet welke.)

Kwart voor vijf in de ochtend ging de wekker. Een beetje vroeg, maar dolfijnen schijnen vooral te vinden te zijn als de zon opkomt. En omdat die om 6:20 al opkomt, is het handig om rond zes uur te vertrekken. Het gebeurt niet heel vaak dat we om die tijd al wakker zijn. (Dus meestal missen we het 🤣)

We hadden een eigen boot(je) met een bijhorende schipper. We waren zijn eerste toeristen sinds twee jaar. Iedereen blij dus. Nog even wachten, want de boot moest gereed gemaakt worden en ondertussen even naar de zonsopgang kijken. Bootje klaar, komt u maar. (En daar gingen we dan!)

De dolfijnen schijnen hier elke morgen te komen, dus je bent al snel niet het enige bootje. Toen we aankwamen op de plek van bestemming waren er in totaal 4 andere boten. Op dat moment dacht ik nog: “Dat valt best mee met de drukte”. Het eerste half uur was dat ook zo. (Daar kwam al snel verandering in.)

We hebben dus, in het begin, in alle rust kunnen genieten van de dolfijnen en hun rondzwemmen. Al snel kwamen er meer en meer boten bij. Plusminus vijf kwartier na ons vertrek waren er zo’n 30 boten. (En dan zijn er meer boten dan dolfijnen, dat drukt de pret toch wat.)

Die dolfijnen zijn ook niet gek, dus ze proberen toch de hele tijd de botenmassa te ontsnappen. En dan begint het grote zoeken weer. De bootjes varen heen en weer als een malle. Wanneer eentje een paar dolfijnen gespot heeft, proberen alle andere zo snel mogelijk ook naar die plek te komen. (Vaak te laat, dus dan zie je als passagier nog steeds weinig dolfijnen.)

Omdat we in het begin vrij rustig van de dolfijnen konden genieten, heb ik de schipper gevraagd om er mee op te houden. Op een gegeven moment ben je meer naar de bootjes aan het kijken dan dat je dolfijnen ziet. (Super bizar.) Dus op naar het snorkelen, daar was weer geen bootje te zien.

Al met al was het echt bijzonder om alles zo gezien te hebben. Prachtige dieren in een net zo prachtige omgeving. Op andere plekken zou je ook met een dolfijn kunnen zwemmen, maar daar zitten vaak allerlei misstanden aan vast. (En daar werken we niet aan mee.)

Visa Verlengen

Vorige week moest ik ook ‘even’ mijn visa verlengen. Omdat ik met visa on arrival in principe maar 30 dagen heb. Gelukkig kun je dat nog een keer verlengen met 30 dagen. (En dan heb je toch 2 maanden.) Op naar het immigratiekantoor.

Dit ging allemaal iets anders dan in Thailand. Daar was alles op dezelfde plek: aanvragen, betalen, foto’s, vingerafdrukken, stempelen en gaan. Plusminus 2,5 uur in totaal en alles was geregeld. (Inclusief de ‘dit moet je doen’-gesprekken)

Hier in Indonesië ging het iets anders. Supervriendelijk allemaal, maar niet heel logisch. Stap één was nog het meest logisch: naar de balie voor buitenlanders om het aan te vragen. De aardige jongeman vroeg me naar het ticket om Indonesië uit te gaan. (Alleen hadden we ons vergist in de datum.)

Mijn ticket was voor 13 mei, maar met de verlening mag ik tot 11 mei blijven. Eerst maar het ticket wijzigen. Bleken we de datum niet aan te kunnen passen, dus dat duurde iets langer dan gedacht. Maar na enige tijd toch succes en terug naar de balie. (Ik hou me in om geen Bali(e) grapjes te maken 😇)

Toen kreeg ik een rood mapje, een formulier en het verzoek om de uitgeprinte versie van het ticket. En of ik er ook nog een kopie van twee pagina’s uit mijn paspoort bij wilde doen. Tuurlijk! “Waar kan ik kopiëren/printen?” Dat kon niet op deze locatie zelf. Normaal wel op het postkantoor, maar dat was dicht. Dus wij op zoek naar een copyshop. (Die zat ongeveer een kilometer verder.)

Met de documenten in onze hand en het ingevulde formulier terug naar het kantoor. Het was er gelukkig niet druk, in tegenstelling tot in Thailand, dus gelijk aan de beurt. Alle papieren overhandigen en hij geeft me een soort factuur. Met de boodschap: “Die moet je vandaag betalen en dan kun je woensdag terugkomen.”.

Betalen kon echter ook niet op deze locatie(?)… Maar ik moest naar een postkantoor of een bank of zoiets. Gelukkig is Google je vriend en al snel hadden we een bank gevonden met servicepersoneel. Wij de betaling geregeld en wachten tot woensdag.

Woensdag was het weer niet druk. Wederom gelijk aan de beurt. Betaalbewijs overdragen en ik kon gelijk naar de volgende balie. Voor foto’s en vingerafdrukken. Relatief snel geregeld. En toen zei de jongen achter de toonbank: “Nou dan zie ik je volgende week woensdag.” (Ik dacht eerst dat ik hem niet goed begreep.)

Want als je visa op 11 april afloopt en ze vragen je om op 13 april terug te komen… Dan sta je (ik dan toch) toch even te kijken met wat ongeloof in je ogen. Nog even voor de zekerheid vragen of dat dan geen problemen gaf. Maar, nee. In principe is de verlenging al toegekend, maar moet ik het paspoort met stempel woensdag ophalen. (Vraag me niet waarom. Als hij het geen probleem vindt, vind ik het ook geen probleem. 🤣)

P.S.

De foto’s zijn zoals je gewend bent van random momenten. O.a. van het dolfijnen kijken. Tot volgende week!