Gemiddelde leestijd: 4 minuten

Ondertussen zijn we ruim twee weken op Java. Het grootste eiland van Indonesië. Het leven is hier een tikkeltje anders dan op Bali. Daar zijn veel mensen hindoe. Hier de meeste mensen moslim. Allebei hebben ze zo hun eigen gebruiken. Daarnaast zijn toeristen hier een stuk zeldzamer. (Met hele grappige situaties als gevolg.)

Iets minder vrij

Java voelt meer als Maleisië. Zo is shirtloos buiten je huisje zitten hier niet netjes. Ook zijn er wat restricties als het aankomt op twee mannen die samen reizen. Nu zijn we niet echt van openbaar klef gedoe, dus dat scheelt. Al moet je bij het regelen van een onderkomen toch een beetje oppassen.

In de praktijk betekent het dat als we buiten zijn, we vooral heel zakelijk met elkaar omgaan. Willen we iets tegen elkaar zeggen dat niets met het monument te maken heeft? Dan sturen we elkaar een appje. (We hoeven gelukkig niet met elkaar te facetimen, zoals toen we 11.500 kilometer tussen ons hadden zitten.)

Het is, in tegenstelling tot in Malesië, niet bij wet verboden. Echter wordt het niet heel erg geaccepteerd. Hoe verder je van Bali af gaat, hoe meer je het merkt. Er wordt een beetje raar gekeken als we met z’n twee aankomen bij huisjes. (Precies de reden dat we plekken kiezen met minimaal 2 slaapkamers.)

Grappige situaties

Dat ze hier niet zoveel toeristen zien als op Bali is direct duidelijk. Overal waar we komen word ik aangeklampt door mensen. Of we samen een foto kunnen maken. Je ziet ze echt van meters ver aankomen.

Het proces is nagenoeg overal hetzelfde:

1. Mensen zien me lopen
2. Hun gezicht verandert in een soort van verbazing (grote ogen)
3. Daarna giechelen ze en wijzen ze naar me
4. Je hoort ze roepen/zeggen “Boleh, boleh!” (Buitenlander!)
5. Je ziet ze een paar keer nadenken, zal ik wel of zal ik niet…
6. Als ze het aandurven, komen ze naar me toe en zeggen ze: “Mister! Mister!”. Gecombineerd met het internationale handgebaar voor een foto maken.
7. Met zijn allen op de foto
8. Herhaling voor het volgende groepje dat durft 🤣

Zonder uitzondering is men verbaasd als ik ze in het Indonesisch toespreek. Het scheelt dat je vaak dezelfde vragen krijgt. Lijkt het net alsof ik het vloeiend spreek. 😁(Nu begrijp ik een aardig woordje ondertussen, maar ik zou het absoluut niet vloeiend willen noemen.)

Korte blog vandaag

We waren vroeg op en hebben een lange treinreis achter de rug. Om 5:30 ging de wekker en om 6:30 gingen we de deur uit. Op naar het station van Yogyakarta. De treinreis naar Bandung duurde ruim 7.5 uur. Het is een hele zit, waar je niet echt aan dingen toekomt. (Plus de stoelen zijn niet gemaakt voor mensen van 1.90m 😉)

Alles bij elkaar opgeteld was het niet oncomfortabel. Echter ben ik toch een beetje gaar. Dus tijd om te gaan slapen zo.

P.S

Deze keer zijn de foto’s een diversiteit aan groepjes mensen die graag een foto wilde maken.

Onze route deze maand is/was: Surabaya, Yogyakarta, Bandung en als laatste Jakarta. (doorgestreept = al voorbij)

De komende week zijn we in Bandung. Ergens in de komende dagen begint Ramadan en hebben we een maand een beetje bijzonder schema. (Net als vorig jaar.)