Tijd is een gek ding. We zijn pas twaalf dagen samen onderweg en het voelt nu al als een eeuwigheid. (Niet de negatieve versie.) Waarschijnlijk voelt het zo vertrouwd omdat we ruim anderhalf jaar de tijd hadden om elkaar goed te leren kennen. Maar toch is het dan altijd nog afwachten of je diezelfde energie ook in het echt deelt. Gelukkig blijkt dat zo en gaan we dit avontuur met volle overtuiging aan. Maar wat houdt dat avontuur nu eigenlijk in? Daar kun je deze maandag meer over lezen.
Maar HOE dan?
Een veelgestelde vraag. Het is eenvoudig: met WIE is op dit moment belangrijker dan WAAR. Zodra de eerste mogelijkheid zich voordeed hebben we een keuze gemaakt. We beginnen érgens (daar waar het kan) en bouwen vanuit daar verder. Dat ergens is dan Thailand geworden, omdat we hier allebei naar binnen konden. (En puur om de reden dat onze beide woonlanden onze ontmoeting als niet-essentieel beschouwen.)
Elk formulier en/of uitzondering is gebaseerd op mensen die elkaar minimaal één keer in het echt ontmoet hebben. Wij vielen dus precies overal buiten. (Laten we zeggen dat de formulieren nog vooral pre-corona bedacht zijn.) We zien deze tijd en reis als een investering in onze toekomst. Dus we nemen voor lief dat dit met aanzienlijk wat (mogelijke) hobbels komt.
Hij verliet zijn werk. (Overigens niets meer van gehoord dat hij thuis gebleven is.) En ik heb een eigen bedrijf, met bijhorende klanten. Mijn klanten zijn op de hoogte dat ik dit doe (de meeste volgen zelfs superenthousiast deze blog).
Met goede afspraken en duidelijke communicatie kom je een heel eind. Onderweg kan ik eigenlijk alles dat ik in NL ook kan en doe voor relaties. Alles, behalve langskomen. (En laten de afgelopen twee jaren nu precies aangetoond hebben, dat dit niet altijd nodig is.)
WAT is nu eigenlijk de bedoeling?
Dat is eigenlijk een relatief simpele vraag. We willen graag in hetzelfde bed slapen en onze relatie verder opbouwen. Alleen is de wereld iets anders dan twee jaar geleden en ging dit niet zonder slag of stoot. Gelukkig zijn we allebei heel flexibel, dat maakt het wel makkelijker. (Wanneer je van vastigheid houdt, raad ik je een dergelijk avontuur ten zeerste af.) Veel van mijn vriendjes zijn planners en die weten gelijk wat ik bedoel. (Er gingen hier en daar wat zorgen rond, maar per week minder, hihi.)
Naast onze relatie, bouwen we nog veel meer samen op. Hij wil graag meewerken in het bedrijf en heeft allerlei creatieve aspiraties. Daarnaast is hij meer van de details en planning. (Wat goed uitkomt, want ik ben meer van de grote lijnen en rode draden.) Uiteraard vind ik details ook belangrijk, maar ben altijd blij als iemand anders zich daar dan op focust. (Hoe cool is het dan dat je elkaar daar in aanvult.)
Samen kunnen we de wereld aan. Dat is het idee. Hoe we die wereld dan precies aankunnen gaan we de komende maanden en jaren invullen. Het is sowieso de bedoeling om een uitvalsbasis te vinden en waarschijnlijk (minimaal) twee. Logisch zou zijn Indonesië en Nederland. (Maar dat kan alleen als ons dit ook toegestaan wordt.) Dit is zogenoemd plan A. (In de vorige blog schreef ik daar al iets over.)
Hoe zag jullie week er uit?
Wanneer je in een ander land bent, dan wil je natuurlijk ook iets zien en doen. Gemiddeld besteden we een aantal uur per dag aan de zakelijke kant. Werken dus. Want zonder werk geen centjes en zonder centjes komt er sowieso weinig van de plannen terecht. (Zo wil hij graag naturaliseren en dat is geen goedkoop proces…)
Mijn dagen zien er wat dát betreft niet heel anders uit. Al vele jaren werk ik elke dag een aantal uren (tussen de 2 en 4 uur) en de rest van de dag heb ik vakantie. Of het nu maandag, woensdag of zondag is, maakt niets uit. (En nu we dit met twee mensen doen, is de productiviteit ineens verdubbeld.)
Deze week hebben we o.a. met een scooter rondgereden op het eiland Phuket en onze visum verlengd. (Toegewezen om tot en met 12 maart in Thailand te blijven.) We hebben een aantal toeristische dingen gedaan zoals olifanten voeren op een sanctuary en snorkelen. Eigenlijk teveel om op te noemen. Op Instagram of Facebook kun je onze reis visueel volgen. (En bij de blogs op deze site komen wat random andere foto’s van de belevenissen.)
Op het moment van schrijven verlaten we Phuket via een boot naar Phi Phi eiland. Vanuit daar gaan we we naar Ao Nang (Krabi) en blijven hier een week. Onze eerste locatie met een keuken, dus kan hij eindelijk eens laten proeven dat hij kan koken. (Vooralsnog heb ik er alleen nog over gehoord, haha.) Wij kijken uit naar de komende week, jij ook? Volgende week maandag meer!
P.S.
Ben of ken je iemand die een beetje hulp kan gebruiken bij een website, teksten of andere communicatie-achtige dingen? We helpen je graag! 😉 (Maar dan wel even via mail of whatsapp berichten/bellen, anders krijg je mijn antwoordservice.)
Prachtig Alex
Mooie foto’s ook.
Herkenbaar dat je samen de wereld aan kunt 💓