Gemiddelde leestijd: 4 minuten

Een Albert Heijn tasje met spullen. Dat is wat er in Nederland nog op mij wacht. Dat én al mijn vrienden & bekenden natuurlijk. Sinds het opzeggen van mijn flat in december leef ik uit een rugzak. (Technisch gezien de laatste maand in Nederland uit een andere rugzak dan hier in Azië.)

Voor sommige mensen was dat wat eng. Hoe moet dat nou als je terug komt? Wat als je ‘x’ nodig blijkt te hebben? Je kunt toch niet zomaar alles opzeggen? Door de maanden heen zijn, voor zover ik weet, alle zorgen gesmolten als sneeuw voor de zon. (En ik besef me dat het de afgelopen week flink gesneeuwd heeft, beetje ironisch dus 😂)

Overzichtelijk

Ondanks dat het voor ons beiden wennen was, is reizen met slechts een rugzak ook een uitkomst. Alle spullen die je hebt zijn immers altijd dichtbij. Bij het verplaatsen van plek A naar plek B, vraag je je soms wel eens af: “Hebben we alles?” (Meestal wel, dus 😉)

De belangrijkste zaken zijn op één hand te tellen. Als we deze bij ons hebben, kunnen we overal heen. (En al onze werkzaamheden nog steeds uitvoeren.)

Dit zijn:

• Identificatie (Paspoorten, rijbewijs, alles in 1 makkelijk mapje.)
• Betaalkaarten (In een pasjeshouder.)
• Telefoons (De zijne & de mijne.)
• Tablet
• Laptop

Uiteraard is het handig om alle andere dingen die in de rugzakken zitten mee te nemen. Zoals kleding, maskers, toilet-artikelen, enige souvenirs, kabels en nog wat los spul. Maar mochten we een keer iets vergeten, geen man overboord. (Ze hebben hier namelijk ook gewoon winkels.)

Ruimte

Met zo weinig spullen op stap, geeft heel veel ruimte. Je kunt namelijk heel weinig vergeten en dit zorgt voor plek in je hoofd. Plek is ruimte en dat gebruiken we onder andere om ons leven te plannen/bedenken. (Naast gewoon samen lekker in het nú leven.)

Je zou het een stapje terug kunnen noemen. Of een pas op de plaats. Het is in elk geval de bedoeling om van (bijna) niets naar iets te gaan. En alles dat we straks bereiken hebben we met elkaar gedaan. We zijn er overigens nog lang niet, dat duurt nog wel een tijdje. (Maar een goed begin is het halve werk, hihi.)

Elke week weer een beetje verder dan de week ervoor. Dat is het uitgangspunt. Tot dusver lukt dat best aardig. En lukt het een weekje niet zoals gepland, dan schuiven we het gewoon door naar de volgende week. (Als je de intentie hebt om een leven lang bij elkaar te blijven, dan heb je heel wat weken te gaan 😘)

Mogelijkheden

Wanneer je nergens aan vast zit, geeft dat mogelijkheden. Voor sommige mensen misschien wel te véél. Genoeg van mijn vriendjes & vriendinnetjes houden van vastigheid. (En de daarbij behorende zekerheden.)

Hoe we nu leven is vooral een beetje opportunistisch. We gaan daar waar het mogelijk is. Eten daar waar het open is. Soms gaan we onderweg naar een restaurant, omdat Google ons dan vertelt dat het daar lekker is. Kom je daar aan, is het gesloten. (Voor je het weet heb je 10 nieuwe aanbevelingen in Google maps, dus nog nooit een probleem geweest.)

Vooralsnog bevalt het op deze manier en houden we dit nog wel een tijdje vol. Zoals in eerdere blogs geschreven willen we uiteindelijk wel graag een ‘vaster bestaan’ hebben. Alleen om daar te komen is nog wel wat geduld nodig. (En dat hebben we in overvloed, komt goed 😉🙏)

P.S.

Zoals je gewend bent zijn de foto’s van random momenten in de afgelopen tijd. We zijn gisteren ‘verhuisd’ van Sidemen naar Lovina. (En gaan we donderdag dolfijnen in het wild zien, als het goed is.)