Gemiddelde leestijd: 4 minuten

Ondanks dat de week voorbij vloog, heb ik vandaag gewoon door dat het maandag is 🤣 Zonder twijfel is deze reis één van de grootste avonturen die ik ben aangegaan. Voor het eerst verliet ik huis & haard om de wereld over te reizen. (Ik was enkel nog binnen Europa voor korte periodes weg.)

Het is heel leerzaam. Een langere tijd leven in een cultuur die zoveel verschilt van de onze. Bij sommige dingen denk je : “Hè? Dat is ook gek dat je dat zo doet.” En bij andere dingen: “Jeetje, wat logisch! Waarom doen ‘wij’ dat niet zo?” (In beide gevallen zorgt het voor waardevolle inzichten.)

Ramadan

De afgelopen weken was het Ramadan. Dit betekent dat er alleen gegeten mag worden tussen zonsondergang en zonsopgang. Het is ondertussen alweer bijna afgelopen, maar het verandert toch her en der je planning. (Ook omdat er minder energie is voor veel activiteiten.)

Dus doen we het rustig aan. Niet teveel dingen op één dag. Om 4 uur ’s nachts gaat de wekker. Zodat er nog even gegeten en gedronken kan worden. Genoeg om de dag door te komen, zeg maar.

Zelf ben ik geen moslim. Daardoor doe ik niet aan Ramadan. Maar ik help natuurlijk wel mee om het zo vlekkeloos mogelijk te laten verlopen. Ik vind het vooral heel knap. Met deze temperatuur (gemiddeld 30+ graden) en zo lang niet eten. (Een paar uur vind ik al lastig, hihi)

We zijn daarmee een grappige combinatie, een moslim en een atheïst. Desondanks die verschillen vinden we elkaar wel heel lief. En dat scheelt een hoop. Maar ik word dus ook om 4 uur wakker en zorg ervoor dat hij dan écht wakker wordt. (Want voor hem is het óók vroeg.)

Een schildpad vrijlaten

Op dit moment zitten we in Gerokgak. In een bungalow complex. Qua activiteiten is hier niet veel anders te doen dan in de oceaan zwemmen. (Wat we dan ook graag doen.) Aan het einde van de straat zit een ‘Turtle Hatchery’. Het was vrij snel besloten om die dan ook te bezoeken.

Bij deze stichting zetten ze zich in om schildpadden te redden. Vroeger werden de eieren, maar ook volwassen schildpadden regelmatig gestroopt. Om te verkopen of op te eten. Daarnaast werden eieren regelmatig bedreigd door locale honden en andere dieren. (Meer en meer komen vissers de eieren die ze vinden melden bij het centrum.)

De eieren worden uitgebroed. Diegene die succesvol uitkomen worden naar het “baby-badje” gebracht. Voor een kleine donatie mag je 7 dagen lang de schildpadden bezoeken. En voor nog een donatie kun je er zelfs eentje vrijlaten. (De schildpadden zijn dan 2 maanden oud.)

Je mag de schildpad die je vrijlaat een naam geven en krijgt een certificaat. In hoeverre jouw schildpadje het dan verder overleeft laat zich natuurlijk raden. Een schildpad is namelijk pas volwassen tussen de 15 en 20 jaar. (En da’s een lange tijd weg als je twee maanden bent.)

We hebben allebei één schildpadje vrijgelaten. We hopen dat ‘Free Billy’ en ‘Turty’ een lang leven beschoren zijn. Maar het is een enorm open eindje, want dat wordt op geen enkele manier gevolgd. (Eenmaal de oceaan in: weg = weg.)

P.S.

Als het goed is, is Ramadan begin volgende week afgelopen. 11 mei vliegen we naar Maleisië voor twee weken. Om daarna weer terug naar Indonesië te gaan. (Maar daar lees je in de komende weken vanzelf meer over.)

Voor nu een hele fijne week en hopelijk weer tot maandag!