En toen waren ze alweer voorbij. Twee maanden op Bali. Nou ja, technisch gezien nog twee dagen… Maar een kniesoor die daar op let. Als de dag van gisteren herinner ik me dat we aankwamen. In het kort: Indonesië bevalt erg goed, daar komt waarschijnlijk een tweede thuis. (Een 50/50 verdeling zou ideaal zijn.)
Komende woensdag vliegen we naar Maleisië. Vooral omdat ik ‘maar’ 60 dagen in Indonesië mag zijn met een Visa on Arrival. En als je er dan toch tijdelijk uit moet, kun je er maar beter van genieten. (Dus we gaan een weekje vakantie houden in Kuala Lumpur e.o.)
Een tweede thuis
Het klinkt heel simpel, maar het heeft nog wel wat haken en ogen. Zoals je weet hebben we allebei een andere nationaliteit. Dit maakt reizen soms een uitdaging. Maar ook het ‘langer’ blijven op plekken. Per jaar mag ik 180 dagen in Indonesië zijn. (Op een Visa op Arrival.) Langer zou betekenen dat ik ook belasting moet betalen in Indonesië.
We voelen ons hier allebei thuis. Dit is zijn thuisland, dus dat is niet heel gek. Het komt wel goed uit dat het mij ook bevalt 😉 Op den duur willen we natuurlijk een permanentere oplossing dan om de zoveel tijd ‘verhuizen’. Dit is dan ook waar we naar toe werken. (Hier een huis kopen is, als eerste stap, aanzienlijk realistischer dan in Nederland.)
Hoe en wat, dat weten we nog niet precies. De kans is groot dat het op Bali wordt. De sfeer hier is relaxt, de omgeving mooi en het is relatief makkelijk om hier een bedrijf te beginnen. Als bijkomend voordeel zijn de kosten qua leven hier een stuk lager. (En dan hou je nog eens wat over om te sparen, richting een huis.)
Mijn eerste thuis (en later ons)
Nederland is mijn thuis. Het heeft natuurlijk voordelen en nadelen, maar die zijn overal. In Nederland is alles geregeld en hebben we (doorgaans) duidelijke regels. Hier hangt het vaak af van ‘de ambtenaar die je tegenover je hebt’. (En dan het verkeer.. heb ik al eens over verteld, wat een zooitje.)
Het is sowieso de bedoeling om dit jaar terug te komen naar Nederland. Voor hoe lang precies dat is nog onbekend. Er wordt van mij verwacht dat ik gemiddeld 4 maanden per jaar in Nederland ben. (Om alle inschrijvingen te behouden.)
Als dit anders verloopt, kan het zomaar eens grote gevolgen hebben. Vooralsnog is dat niet de bedoeling. Ik wil graag alles binnen de lijntjes doen. Dat wat mogelijk is binnen de letters van de wet. (Alleen soms is het een beetje onduidelijk hoe die lettertjes precies te interpreteren zijn.)
Zonder twijfel ben ik blij met mijn Nederlandse identiteit. Zeker als ik het zo eens vergelijk met hoe het in deze aziatische landen verloopt. Tuurlijk is het niet altijd even mooi of fijn, maar geloof me het kan een stuk erger. (Zelfs al lopen we sinds de afgelopen twintig jaar steeds meer achter op allerlei wereldlijstjes.)
P.S.
Hoe het er op de lange termijn uit komt te zien, is voor iedereen nog een raadsel. Inclusief onszelf. We zien het als een investering in onze toekomst om er iets van te maken. (En zo’n toekomst opbouwen is toch íets makkelijker als je bij elkaar kunt zijn.)
Zoals je gewend bent zijn de foto’s random van de afgelopen tijd. (En een filmpje van een aap die de muur wel heel lief vond..)
Voor nu een hele fijne week en tot de volgende maandag!