Gemiddelde leestijd: 4 minuten

Vijf maanden. Zolang zijn we nu precies onderweg. Als de dag van gisteren herinner ik me dat ik op Schiphol stond. Hoe dat precies verliep kun je natuurlijk in eerdere blogs lezen. (Ik zal er niet teveel over doorzagen 😉)

Technisch gezien was het gisteren. Die vijf maanden. Dus dan nu ‘én 1 dag’. Vijf maanden in het echt vs 20 maanden via FaceTime. Het voelt/voelde allebei vertrouwd. (En dan lijk je toch met de juiste op te trekken.)

Zo lang alweer?

Ik weet het. Het lijkt allemaal veel korter dan het eigenlijk is. De tijd vliegt voorbij. Niet alleen voor mij en ons, maar ook voor mijn vrienden in Nederland. (Wanneer het ter sprake komt in elk geval.)

Ondertussen hebben we een redelijk avontuur achter de rug. Al ligt er hopelijk nog veel meer avontuur vóór ons. Van bedenken hoe en wat met visums tot het ontdekken van nieuwe plekken. (Waar mogelijk willen we ook bekende plekken/mensen bezoeken.)

In principe zijn we tot en met 13 juli op Bali. Vanuit daar vliegen we, wederom, naar Maleisië. In de komende weken beslissen we hoe lang en wat te doen als vervolg. Er zijn verschillende opties, maar het vereist wat uitzoekwerk. (Zodra wij het weten, hoor jij het ook 😉)

De afgelopen week

Omdat we een vaste plek hebben, hebben we hier en daar wat tijd extra. Ondanks dat een ‘verhuizing’ vaak maar plusminus een uur verder was, ben je er toch vanaf het opstaan mee bezig. Nu hoeft dat niet. (En ik moet zeggen: is toch best prettig.)

Deze week bestond uit de ‘gewoonlijke dingen’, zoals werk, gezelligheid en spelletjes. Maar we hebben ook weer een keertje toerist gespeeld. Een mooie wandelroute uitgezocht en daar vlakbij een tempel bezocht. Het was rond de middag, dus het was bloedheet. (Halverwege hebben we besloten de wandelroute nog maar eens te doen als de zon opkomt.)

We houden allebei wel van oude rotzooi en kunstige dingen. Met als gevolg dat je dan ook wel eens een museum uitkiest als activiteit. Deze week was het een museum van Antonio Blanco. (Ik kende hem niet.)

Ze hebben zijn oude huis omgetoverd tot een museum. Er hangen een hoop blote dames, maar het waren prachtige werken. Officieel mochten er geen foto’s gemaakt worden, maar hier en daar heb ik er toch eentje kunnen ‘sneaken’. (Buiten mocht je wel fotograferen en waren er veel papegaaien, daar hield hij schijnbaar van.)

Hoe gaat het verder eigenlijk?

Nou.. Je begrijpt: het is allemaal heel zwaar en vermoeiend. Nee grapje, het gaat eigenlijk best wel goed. Met mij, maar ook met ons. Er is uiteraard wel een groot verschil of je met elkaar aan het facetimen bent of in het echt samen bent. (We lachen in beide gevallen wat af met z’n tweëen.)

Soms heb je wel eens momenten dat je denkt: ‘Wat doe jij dat gek’. En andersom ook. Met wat communicatie heen en weer kom je dan een heel eind. We hebben het over de verschillen en zoeken, indien nodig, naar een compromis. (Tot dusver is het nog nooit een groot probleem geweest.)

Ons doel is duidelijk. Samen gezellig oud worden. Hoe oud, weet natuurlijk niemand. We zullen wel zien 😉

P.S.

De foto’s zijn weer random van de afgelopen week. In de zomermaanden heb ik qua werk nog wat tijd voor leuke projecten/projectjes. (Dus ben of ken je iemand die iets met communicatie wil: Verwijs vooral naar websitementor.nl of kortetekst.nl.)

Voor nu een hele fijne week en tot de volgende maandag!