Gemiddelde leestijd: 4 minuten

Het is alweer de laatste maandag van mei. Dit betekent dat we ondertussen ruim vier en een halve maand samen onderweg zijn. Er is nog even te gaan voordat we ons FaceTime-contact hebben ingehaald. (20 maanden: maar als het aan ons ligt halen we dat makkelijk.)

Visa verlengen

We hadden een weekje in Denpasar geregeld. Vooral omdat ik mijn Visa on Arrival wilde verlengen. Met de gedachte: “Als je dat in week 1 doet, heb je dat alvast gehad.” (Het bleek alleen iets anders te lopen.)

Nadat ik netjes een afspraak had gemaakt, ging ik vol goede moed naar het immigratiekantoor. Alle formulieren ingevuld, alle kopietjes bij me. Wat kan er nog fout gaan. Bij aankomst kreeg ik een nummertje en kon ik plaatsnemen in de rij.

Er zaten nog twee Nederlanders in de rij, dus een praatje gemaakt. De wachttijd vloog redelijk snel voorbij. Gelukkig heb ik op mijn telefoon ook allerlei spelletjes, want om nou de hele tijd te gaan zitten praten. Een minuut of 35 later was ik aan de beurt. (Viel dus best mee, ondanks de drukte.)

Op naar de balie. Ik geef aan dat ik graag mijn visum wil verlengen. Mevrouw neemt al mijn documenten en paspoort. Waarop ze vervolgens zegt: “Je kunt nog niet verlengen.” (En dat was best een verrassing.)

Wat blijkt: je kunt het visum pas maximaal 14 dagen voor het afloopt verlengen. En ik was pas een paar dagen geleden aangekomen. Met andere woorden: kom vanaf vrijdag 3 juni nog maar een keer terug. (Weer wat geleerd voor een volgende keer.)

Gelukkig hoef ik dan niets meer te kopiëren of in te vullen. (Want dat is allemaal al gedaan 😉)

Onze eerste keer vastigheid

We hebben de komende anderhalve maand een appartement in Ubud. Een appartement met twee kamers. Afgelopen vrijdag kwamen we aan en het is een zeer nette ruimte. (Toch fijn als je het voor een langere periode huurt.)

Het is onze planning om een beetje routine op te bouwen. Met wat vastigheid is dit toch makkelijker dan als je elke week van hot naar her verplaatst. Ze noemen het in het engels ook wel ‘Slow Travel’. Uiteraard is er ook een keuken, zodat ik weer van heerlijke kookkunsten kan genieten. (Goed geregeld 😁)

Uiteraard hebben we ook weer een scooter gehuurd. Zo kunnen we gaan en staan waar we maar willen. Binnen Ubud, maar ook daarbuiten. Het heeft namelijk best een centrale ligging, dus de meeste plekken zijn binnen een uurtje te bereiken. (De supermarkt zit naast de deur, daar hebben we hem dan weer niet voor nodig.)

Routine betekent een aantal dingen. Wat vastere werktijden, ruimte om te sporten en meer mogelijkheden om samen leuke dingen te doen. Zo kunnen we productiviteit en gezelligheid goed combineren. (Want plannen blijven plannen als je er niet aan werkt, maar de boog kan niet altijd gespannen staan.)

P.S.

Deze week foto’s van het appartement. Zoals je kunt zien houden we het hier wel anderhalve maand vol. 😉

Voor nu een hele fijne week en tot de volgende maandag!